Een verhaal over angst, overleven en herstel in Al-Anon.
In dit verhaal deelt een Al-Anon-lid haar weg van angst naar vertrouwen.
Dankbaar voor het vertrouwen dat ze haar verhaal wil delen,
met anderen die het herkennen
en nog op zoek zijn naar hulp.
“Mama, wakker worden.
De aardappels zijn geschild.
Ga je haren kammen.”
Ze is nog maar een kind. Acht misschien.
Altijd bang om te verliezen, om kwijt te raken.
Ze schudt zacht aan haar moeder, hopend dat ze haar ogen opent.
Haar moeder drinkt. Vaak te veel.
Altijd net te veel.
De woorden van haar vader: Vertel niets over je moeder.
Doe de deur niet open, het kan de deurwaarder zijn.
Niemand mag je moeder zo zien.
Dan worden jullie uit huis gehaald.
Ze leerde stil zijn.
Niet praten.
Haar dagboek kende haar dieper dan wie dan ook.
Het voelde als haar taak om mama blij te maken.
Als zeventienjarige vertrok ze naar het buitenland,
onbewust op zoek naar het bekende: onveiligheid, rumoer, drukte.
Vriendjes die dronken, een jointje rookten.
Mannen die rustig waren, vond ze vooral saai.
Ze was gewend om te strijden, te vluchten in de drukte.
Vastgelopen in een relatie haalde haar vader haar op
en bracht haar terug naar Nederland.
Op een dag ontdekte ze het online daten, een snoepwinkel vol beloften.
Met haar lijstje zocht ze zorgvuldig:
niet drinken, niet roken, geen drugs.
Ze ontmoette de man die later de vader van haar kinderen zou worden.
Maar ook daar kwam de verslaving uit onverwachte hoek haar leven binnen.
Het verlies van haar ongeboren kindje,
de ziekte, de kanker.
Ze kon er niet bij zijn.
Leeg van binnen.
Haar aandacht lag bij controle: het online checken, het fixen,
het controleren van de vader van haar kinderen.
Er moest iets veranderen.
Ze wist alleen nog niet wat.
Tot ze Al-Anon vond.
Daar leerde ze over de Twaalf Stappen.
Al-Anon heeft niet haar leven gered, maar wel de vriendschap
met de vader van haar kinderen.
Ze spraken eindelijk dezelfde taal.
Ze leerde over de ziekte en over het zwijgen dat haar ooit beschermde.
In de groep leerde ze zich uit te spreken, eerst voorzichtig,
later als voorlichter voor anderen.
Ze weet dat het meisje van toen
nog altijd in haar woont,
niet meer als redder maar als getuige van alles wat ze overleefd heeft.
De cirkel is rond.
Niet omdat alles opgelost is, alcoholisme is een familieziekte.
Maar omdat ze durft te blijven waar ze ooit weg moest.
Bij zichzelf.
Redactie Al-Anon
__________________________
We vinden het belangrijk dat onze ervaringen anderen kunnen helpen. Daarom mogen onze verhalen gedeeld worden, met bronvermelding: ©2025 Al-Anon Familiegroepen Nederland – www.al-anon.nl.
Meer verhalen van: Volwassen kinderen van alcoholisten – Alateen – Nieuwkomers – Mannen – Interviews – Herstel
Wil jij ook voorlichting geven of spreken?
Je bent van harte welkom bij Publieke Informatie.
Elke tweede maandag van de maand is er een online bijeenkomst voor (nieuwe) voorlichters. Meer info vind je hier. Stuur gerust een mail naar publinfo@al-anon.nl
