Veel wat ik in Al-Anon geleerd heb, draait om het ontdekken van wie ik werkelijk ben. Niet wie ik denk te moeten zijn, niet wat anderen van mij verwachten, maar de mens daaronder. De oude spreuk “Ken uzelf” klinkt eenvoudiger dan het is. Vaak wil ik wel innerlijke rust, maar durf ik de blik naar binnen niet goed aan.
Ik ontdek steeds vaker dat ik niet bang ben voor wat ik daarbinnen vind, maar voor het oordeel dat ik daarover heb. Een van de overtuigingen die zich regelmatig aandient, is: “Ben ik niet te oud? Doe ik nog wel mee?”
Vroeger zou ik ertegen vechten of het proberen te negeren. Nu kijk ik ernaar. Zonder het te dramatiseren. Zonder het weg te poetsen.
Vandaag besefte ik: misschien is het geen bewijsdrang die mij in beweging zet. Misschien is het liefde voor uitdaging. Een verlangen om te blijven groeien, blijven leren, blijven leven. Niet om iets te bewijzen, maar omdat ik het wíl. Omdat het klopt.
In een van de dagboekjes van Al-Anon las ik een zin die bij me bleef hangen:
“Als ik wist hoe ik echt was, zou ik mezelf waarschijnlijk veel aardiger vinden dan ik nu doe.”
Dat raakte me. Misschien hoef ik niet te streven of te veranderen, maar te ontdekken en te herinneren wie ik werkelijk ben. En dat begint bij zacht en eerlijk kijken. Zonder haast. Zonder oordeel.
Vandaag kies ik daarvoor.
Ik kwam naar Al-Anon om de alcoholist in mijn leven te laten stoppen met drinken.
Ik heb geleerd om naar mezelf te kijken en met liefde de uitdagingen aan te gaan.
Liefs
Lilly
Inspiratie: Dag aan Dag met Al-Anon blz: 249
